Eğer Savrun Çayı'nı yaşamasaydım, doğayı böylesine duyumsayamazdım. Yıllarca ben Savrun Çayı kıyılarında dağlara yürürken, doğayla iç içe yaşadım. Pirinç tarlalarında yıllarca su kontrolörlüğü yaptım da... İşte o zamanlar yavaş yavaş, bir daldaki bir çiçeğin öbürüne benzemediğini, bir çimenlikte hiçbir yaprağın, köredeki hiçbir karıncanın, bir pınarın, Toroslardan ovaya inen Savrun Çayı gibi birçok çayın hiçbirinin birbirine benzemediğini gözlemledim. Bunların hepsini de Savrun Çayı'ndan öğrendim. Beni doğaya, ayrıntılarına götüren Savrun suyudur.

Yaşar Kemal

Manevi protokolümde baş sırayı tutanlar arasında onun yeğeni Sadık Gökçeli ve eşi Yeter Gökçeli’yi sayabilirim. Yaşar Kemal’in engin insan sevgisiyle yarattığı bazı karakterlerin gerçek olamayacak kadar iyi olduğunu fark edersiniz. Ama sanki onun romanlarından fırlamış olan Sadık ve Yeter dostları tanıdığınız zaman, demek ki böyle iyi insanlar da varmış, bu karakterler gerçekmiş diye düşünürsünüz. Amcalarının hep yanında olan bu dostlar “Sevdiğini hilesiz seven, inandıklarına katıksız inanan” ender insanlar arasındadır. Onlara teşekkür borçluyuz.

Zülfü Livaneli